ائمه(ع)به تناسب شرایط زمانی و مسؤولیتهای اجتماعی خود، زندگی میکردهاند. سایر امامان به جز امام علی (ع)، از آنجا که مسؤولیت حکومت را بر عهده نداشتهاند و در شرایط اجتماعی ویژهای زندگی میکردهاند، که چه بسا استفاده از لباسهای کم بها و وصله دار موجب تضعیف موقعیت اجتماعی آنان و توهین به شیعه میشد، و بازتاب منفی داشته است، بر اساس وظیفه، آداب صحیح اجتماعی را رعایت کرده، به جمال و زی شرافتمندانه در جامعه اهتمام میورزیدهاند .
امام باقر (ع)حتی در مورد چگونگی اصلاح محاسن خویش به مرد پیرایشگر رهنمود میدهد. و در انتخاب لباس برای خویش، عزت و شرافت و زی شایسته را در نظر دارد! چنان که گاه لباس فاخر و تهیه شده از خز میپوشد. و برای لباس رنگهای جذاب و پر نشاط انتخاب میکند.
امام باقر (ع)از این که در اندام او آثار رخوت و کسالت و پژمردگی ظاهر باشد، متنفر بود. حکم بن عتیبه میگوید: امام باقر (ع)را دیدم که حنا بر ناخنها نهاده است. این احادیث در مجموع میرساند که امام باقر (ع)به چگونگی وضع لباس و زی خویش در جامعه توجه داشته، بی قیدی و بد منظری و بی مبالاتی را نمیپسندیده است.